Ο Jonnie Walker είναι κολλητός μου…

Αλήθεια λέω. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, πέντε, δέκα, μπορεί και δεκαπέντε ( χικ χικ) δεν έχει σημασία. Είμαι λίγο ζαλισμένοςςςςςςςς οπότε αν δεν βγάλεις άκρη συγχώρα με.

   Απόψε ήμουνα καλεσμένος στο χριστουγεννιάτικο πάρτι του Κέντρου Ζωής σε ένα μπαράκι κοντά στην Ακρόπολη. Δώσε μου 10 δεύτερα να θυμηθώ το name του μαγαζιού. Έτσι μιλάνε οι φίλοι μας οι Κύπριοι, ελληνικά με αγγλικά, είναι πολύ φίλοι μας.

 Α! ναι. Πολύχρωμο. Πολύ όμορφο μαγαζάκι. Ζεστό και φιλόξενο.  Στην οδό Λεμπέση (σίγουρα όχι από την πλευρά του Λ). Εκεί κοντά ήτανε χωμένο κι ένα wine bar αλλά ήτανε τόσο δήθεν -και το μαγαζί και ο κόσμος του- που δεν μπήκα καν στο κόπο να δω το name του. Βαριέμαι τα δήθεν. Ο Jonnie γι’ αυτό με αγαπάει και είναι πάντα δίπλα μου. Επειδή δεν είμαι δήθεν. Αλλά κι εγώ του είμαι πιστός σαν σκυλί. Όπου κι αν πάω αυτόν έχω σε προτίμηση (χικ χικ).

 Εν τω μεταξύ κοντεύει να ξημερώσει και δεν φταίει το γεγονός ότι φυσάει πολύ απ’ το σπασμένο μου το τζάμι, αλλά φταίει το γεγονός ότι τα πλήκτρα του λαπτοπ τα βλέπω επί τρία… όπερ σημαίνει ότι για να γράψω μια πρόταση φτύνω το γάλα που βύζαξα. Πάμε παρακάτω.

 Νομίζω ότι έχω απόλυτο δίκιο. Για τον κολλητό μου μιλάω. Δεν με εγκαταλείπει ποτέ. Θυμάμαι πόσα και πόσα μοναχικά βράδια που έκλαιγα τη μοίρα μου επειδή αισθανόμουν πιο τίποτα κι από το τίποτα. Αυτός ήτανε δίπλα μου και με έναν μάγκικο τρόπο με έκανε να αισθάνομαι καλύτερα. Τώρα είμαι πολύ αισιόδοξος και πολύ χαρούμενους. Τους λόγους τους κρατώ για μένα. Έρχονται Χριστούγεννα. Ο κόσμος με όσα προβλήματα και αν έχει σίγουρα θα βγει από τα σπίτια του. Μια ταβέρνα, ένα μπουζούκι, ποτά, απανωτά ξενύχτια κτλπ κτλπ.

 Το πάρτι ήτανε φανταστικό, ήτανε όλοι εκεί, περάσαμε σούπερ ντούπερ, φάγαμε, ήπιαμε, ξαναήπιαμε… ήρθε και το πρώτο χασμουρητό… τα μάτια μου κλείνουν…. Ώρα για νάνι… χικ… χικ…. Jonnie μου σ’ ευχαριστώ… ήσουν…χικ…είσαι και θα είσαι και ο πρώτος.