Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Η ΖΟΥΖΟΥ στο κέντρο της Αθήνας…

…σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητη. Δεν ντύνεται σαν λατέρνα και δεν μιλάει στη δια πασών στο κινητό για να τη προσέξουν όλοι. Είναι ξανθιά αλλά δεν είναι χαζή, είναι περπατημένη και αυτό την κάνει να ξεχωρίζει τα καλά παιδιά από τους μαλάκες. Είναι πάντα αισιόδοξη και όλα τα πράγματα και τις καταστάσεις τα κοιτάζει με τη θετική τους πλευρά.

Το ΖΟΥΖΟΥ δεν βγαίνει από το ζουζούνι ούτε από το ζουζουνίτσα μου. είναι σκέτο ΖΟΥΖΟΥ. Όταν ζούσα στη Θεσσαλονίκη ένα πρωί στο κινητό αντί να της πω καλημέρα της είπα ΖΟΥΖΟΥ μου τι κάνεις; Αυτό ήταν. Της κόλλησε μια χαρά. Κάτι άλλο νομίζω δεν θα της ταίριαζε. Το είσαι θεά ας πούμε για παράδειγμα είναι πολύ συνηθισμένο και πολύ λίγο για εκείνη.

Με την Αλεξία γνωριστήκαμε στο κομμωτήριο της το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της συμπρωτεύουσας. Think silver το όνομά του. Γαμώ; Είναι το πιο χλιδάτο και το πιο in απ’ όλα. Τη πρώτη φορά που πήγα έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Η διακόσμηση δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από σκηνικό ιταλικής ταινίας. Άριστα εκπαιδευμένο προσωπικό πάντα με ευγένεια και πάντα με χαμόγελο. Ο Βασίλης είναι ο συνέταιρος της και τον συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. Γενικά το κλίμα θυμίζει γιορτή. Το καλύτερό μου: το λούσιμο. Ειδικό δωμάτιο, αναμμένα κεριά, και ξαπλώνεις. Κανονικά. Και χαλαρώνεις μαζί με τη μουσική. Ότι και να πω είναι λίγο για το think silver είναι λίγο.

Επιστρέφω στην Αλεξία. Εκείνος ο χειμώνας θα μας μείνει αξέχαστος. Πολύ φαί, πολύ ποτό, πολλοί καφέδες, πολλές βόλτες με το αυτοκίνητο. Δεν είχαμε προβλήματα να μας βασανίζουν ούτε κατάθλιψη. Η σχέση μας δεν ήταν μίζερη. Μου έμαθε όλα τα στέκια, με γνώρισε στους φίλους της. Δεν είναι καβαλημένο καλάμι. Δεν ήτανε ποτέ. Άνθρωποι που έχουν ζήσει τη ζωή τους δυνατά και έντονα δεν  το παίζουν κάπως.

Την αγαπώ πολύ. Μου λείπει που είναι τόσο μακριά. Έρχεται βέβαια στην Αθήνα και κάθε φορά που συναντιόμαστε είναι σαν να μη πέρασε μια μέρα που λέει και το τραγούδι. Η Αλεξία με αγαπάει κι εκείνη. Νοιάζεται πραγματικά για μένα. Δεν το παίζει φίλη μου. Είναι φίλη μου. Είναι πάντα δίπλα μου κι ας μη μένει στην Αθήνα. Την εμπιστεύομαι απόλυτα. Της λέω τα πάντα για μένα και δεν φοβάμαι αν θα με προδώσει κάποια στιγμή. Δεν θα το κάνει.

ΖΟΥΖΟΥ μου πόσα ευχαριστώ να σου πω;              

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφιέρωμα | Γουίλιαμ Γκόλντιγκ | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

  Ο Γουίλιαμ Γκόλντινγκ γεννήθηκε το 1911 στην Κορνουάλη, όπου και πέθανε το 1993. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος, επάγγελμα που θα επέλεγε τελ...