Αν το
ραδιόφωνο του αυτοκινήτου δεν ήταν χαλασμένο θα έπαιζε τραγούδια για την
Άνοιξη. Αν δεν είχαμε χάσει το δρόμο μας θα είχαμε φτάσει νωρίτερα στην όμορφη
Πεντέλη. Αν η εκκλησία της Μονής ήταν ανοιχτή θα ανάβαμε και ένα κερί μέρες που
είναι.
Όποιος πιστεύει
ότι για να βρεις ήλιο και οξυγόνο πρέπει να ταξιδέψεις χιλιόμετρα είναι λάθος. Η
Πεντέλη έχει απ’ όλα. Και μπόλικο ήλιο και άφθονο οξυγόνο και δέντρα και ρυάκια
και πουλάκια που σφυρίζουν κλέφτικα.
Πρώτη στάση
η Μονή. Ο κυριούλης μας άναψε τα φώτα στο κρυφό σχολειό. Σκοτεινοί διάδρομοι, πέτρινα
μονοπάτια, τοιχογραφίες και ένας μεγάλος διάδρομος στον οποίο υπήρχε η
δημιουργία του κόσμου. Απέναντι από τη Μονή μια μεγάλη βίλα γεμάτη κάμερες. Ζωή
είναι αυτή;
Ανηφορήσαμε για
την μικρή πλατεία. Ο φούρνος του Βενέτη είχε εξαιρετικές νηστίσιμες σφολιάτες. Χλαπακιάσαμε
δυο και συνεχίσαμε. Ζέστη δεν έκανε αλλά ο ήλιος μας χτυπούσε αλύπητα. Κάτσαμε για
φραπέ στο La Creperie Café αγκαλιά με την Athens Voice. Η σερβιτόρα ήτανε μες την καλή
χαρά! Το χαμόγελο της colgate και ευγενέστατη. Μας κέρδισε από το πρώτο δευτερόλεπτο. Οι περαστικοί
ήτανε ματσό. Μεγάλα αυτοκίνητα, ακριβές τσάντες, μαλλί απ’ το κομμωτήριο,
επώνυμα ρούχα. Σιγά τ’ αυγά!
Αν είχα μαζί
μου καμιά δεκαριά αυγά θα τους έκανα τα τζάμια κώλος. Έτσι για την ιστορία…
Καλημέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου