Αν γύριζα τον χρόνο πίσω δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα…

Για παράδειγμα η μέρα που γεννήθηκα:

Μεσημέρι της 28^ης Οκτωβρίου του 1981. Όταν οι άλλοι φωνάζανε ΟΧΙ, εγώ έκανα την εμφάνισή μου. Αληθινός σταρ. Σκορπιός λοιπόν… αισθησιακός, ρομαντικός, ευαίσθητος και μεγάλο τσογλάνι (εκδικητικός) όταν χρειάζεται. Αν και τις περισσότερες φορές δεν μπαίνω σε τέτοιες διαδικασίες λόγω ανωτερότητας και επιπέδου.

Λίγο πριν κλείσω την πρώτη πενταετία της ζωής μου το σκάω από το σπίτι. Δεν φταίω εγώ αλλά κανείς εκεί μέσα δεν μου έδινε σημασία. Δημιούργησα μεγάλη αναστάτωση και πανικό (πήραν τηλέφωνο το 100) και πολύ το ευχαριστήθηκα. Πήρανε το μάθημά τους.

Λίγο πριν τα 10 περνάω την πρώτη μου οντισιόν για το Χαμογελάτε είναι μεταδοτικό! Εκεί έφαγα τα μούτρα μου. Τα έκανα μαντάρα. Άλλα ντι άλλων. Ας πρόσεχα… που πας ξυπόλυτος στ’ αγκάθια κακομοίρη; Ευτυχώς που δεν είπα τον μονόλογο της Αντιγόνης. Ακόμα θα γελάγανε.

Λίγο πριν τα 20 μπαίνω στη δραματική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Τρία αθώα χρόνια γεμάτα χαρά και άγνοια. Τα πάντα στο μυαλό μου φάνταζαν ιδανικά. Πίστευα ότι τα όνειρά μου βγαίνουν αληθινά κι ότι οι επιτυχίες θα διαδέχονταν η μία μετά την άλλη. Χα χα χα.  

    

Νόμιζα ότι η δεκαετία από τα 20 μέχρι τα 30 ήταν η καλύτερη απ’ όλες. Από άποψη hangover ναι, ήμουνα συνέχεια ζαλισμένος και αγκαλιά με τη λεκάνη. Επίσης ήμουν και το πρώτο μπακούρι. Κουνούπι δεν με πλησίαζε. Μου άρεσε όμως… κάτι έδειχνε αυτό (το κάτι δεν το ξέρω και δεν μ’ ενδιαφέρει για να είμαι ειλικρινείς).

Με το που έσβησα τα 30 κεράκια στη σοκολατένια τούρτα η ζωή μου άρχισε να αλλάζει. Με αργά και σταθερά βήματα. Επίτηδες, για να βλέπω τις όμορφες αλλαγές και τα πολύτιμα δώρα που μου στέλνει ο Θεός ή κάποιος μεγάλος θαυμαστής που κρατάει τη ταυτότητά του μυστική. Το μόνο που δεν αλλάζει είναι ο δείκτης της ζυγαριάς (το  κέρατό μου μέσα!).

Πάμε για φινάλε. Αυτοπεποίθηση στα ύψη! Όρεξη για δουλειά μπόλικη (κι ας είμαι ακόμα άνεργος). Θετική ενέργεια να φάνε και οι κότες. Ωριμότητα; Εκεί να δεις… με το μεγάλο φτυάρι… όλα καλά και όλα ανθηρά. Άσχετο : ίσως, λέω, ίσως να άλλαζα το όνομά μου. Να το έκανα Αλέξανδρος ή Μέγας Αλέξανδρος. Αλλά ο παππούς μου ήτανε τόσο καλός άνθρωπος (πάντα μου αγόραζε σοκολάτες)

Όλα καλά… όλα ανθηρά!!!

Ω τάφε μου, ω νυφιάτικό μου, ω αιώνια,

βαθιά στη γη σκαμμένη κατοικία μου…