Το ότι ο
Μιχάλης είναι ένα πολύ καλό και original παιδί το ξέρουνε όλοι. Και όσοι δεν το ξέρουν το
καταλαβαίνουν με την πρώτη μόλις τον γνωρίσουν. Αυτό που δεν ξέρουν οι
περισσότεροι είναι ότι με τη κουζίνα το έχει. Μαγειρεύει τα πάντα ακόμα και με
τα πιο απλά υλικά (σε αντίθεση μ’ εμένα που η μόνη σπεσιαλιτέ μου είναι
μακαρόνια με σάλτσα και τυρί). Η αδερφή μου μας ήρθε με όλα τα πολεμοφόδια. Πίτες,
κιμά για μπιφτέκια, σάλτσα και τζατζίκι. Κατεβήκαμε μέχρι τη λαϊκή να πούμε μια
καλημέρα στη Νανά η οποία μας τράταρε ότι φρούτο κυκλοφορεί αυτή την εποχή. Σταφύλια,
κεράσια, πεπόνια, μπανάνες ακόμα και mango. Μας έφυγαν τα χέρια να τα
κουβαλήσουμε μέχρι το σπίτι. Ο Μιχάλης έπιασε το μαγείρεμα κι εγώ το μπάνιο. Πρέπει
να βρω χορηγό χλωρίνη επειγόντως. Μετά από μια ώρα το τραπέζι ήτανε έτοιμο. Πέσαμε
με τα μούτρα. Γλύψαμε τα πιάτα, τα δάχτυλά μας ότι βρήκαμε τέλος πάντων. Πήρα μια
βαθιά ανάσα και άρχισα να πλένω. Ότι δεν μπορείς να αποφύγεις απόλαυσέ το λέει
ο λαός. Ξεκίνησα από τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα, ακολούθησαν δυο βρωμερά
τηγάνια και για φινάλε άφησα τη κατσαρόλα που είχε κοτόσουπα από την
προηγούμενη. Τα χέρια μου πανιάσανε. Η κουζίνα αγνώριστη. Έπιασα τη θαυματουργή
χλωρίνη και άρχισα το τρίψιμο. Γιατί στα λέω όλα αυτά; Έτσι, κουβέντα να
γίνεται… (λες να αγοράσουμε πλυντήριο πιάτων; Μπα…. Προτιμώ να φύγουμε τριήμερο
του Αγίου Πνεύματος)
Καλό Σου Κου
!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου