Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Και το βρακί μούσκεμα στον ιδρώτα



Κι αυτή η ζέστη πως με κουράζει… (πολύ όμως). Και τα λεωφορεία με κουράζουνε ακόμα πιο πολύ γιατί δεν έρχονται ποτέ στην ώρα τους (και όταν έρχονται δεν βρίσκεις ποτέ κάθισμα που να κατέβει ο Χριστός στη γη για να βάλει μια τάξη). Ας πρόσεχα (εδώ μουντζώνομαι). Ποιος μου είπε να παρατήσω τα μαθήματα για το δίπλωμα οδήγησης; Καλά, αυτό κι αν θα γινόταν το ανέκδοτο της χρονιάς! Εγώ στο τιμόνι ενός αυτοκινήτου. Ας γελάσω: χα χα χα. Το πρόγραμμα της ημέρας δεν ήτανε βαρύ. Ο σκοπός ήτο ιερός. Να φύγω από το Γαλάτσι, να μπω σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για να εφοδιαστώ από το πατρικό μου τα μαγικά ταπεράκια με σπέσιαλ φαγητάκια φτιαγμένα από τα μαγικά χεράκια της μανούλας μου. Μάνα είναι μόνο μία! Ανέβηκα στην Αγίας Γλυκερίας και περίμενα σαν καλό παιδί στη στάση. Ξαφνικά αισθάνομαι νερό, ιδρώτα, να τρέχει από παντού. Δεν μπορεί, είπα, φτάνουμε στα μέσα του Σεπτέμβρη… Μετά από 15 λεπτά σκάει μύτη το 036. Ανεβαίνω και κάθομαι γαλαρία (πάντα). Πώς να περάσει η ώρα; Πιάνω το κινητό ανά χείρας και αρχίζω να στέλνω μηνύματα. Εκείνη τη στιγμή, άρχισε και το βρακί μου να μου στέλνει μηνύματα. Φτάνουμε Πανόρμου. Η Αθήνα να βράζει. 36 βαθμούς άκουσα στο ραδιόφωνο. Μπαίνω στο μετρό και τρέχω στις κυλιόμενες τύπου «είμαι νέος ακόμα και σε άψογη φυσική κατάσταση». Σκατά με φράουλες. Ο ιδρώτας να κάνει αισθητή τη παρουσία του παντού. Τζάμπα το ντούζ που έκανα το πρωί στο σπίτι. Βγαίνω Αιγάλεω, χάνω το λεωφορείο, παίρνω φραπέ, δεν γαμιέται θα περιμένω το επόμενο. Στο ράδιο παίζει αποκλειστικά το νέο τραγούδι της Νατάσας. Πάλι μπαλάντα. Καλή όμως, πολύ καλή. Σ’ αγαπάω ακόμα ο τίτλος (αν δεν με απατά η μνήμη μου). Φτάνει το λεωφορείο. Με τσαλαπατάνε για να μπούνε πρώτοι και να πιάσουνε θέση. Δείχνω για ακόμη μια φορά ανωτερότητα. Τους κοιτάζω με λύπη. Τρέχουν. Όλοι τρέχουν. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Να προλάβουν τι; Το βραβείο ανοιχτής παλάμης. Κουράζομαι. Το βρακί έχει μουλιάσει. Το ραδιόφωνο βάζει ειδήσεις. Με μια απότομη κίνηση πετάω τα ακουστικά απ’ τα πελώρια αυτιά μου. Σιχαίνομαι τις ειδήσεις. Και τον ιδρώτα σιχαίνομαι αλλά τι να κάνω; Φτάνω επιτέλους στο πατρικό μου. Ανεβαίνω τις σκάλες ξεψυχισμένος. Θέλω κάτι να μου φτιάξει τη μέρα. Δυο μεγάλες τζάμπο σακούλες με ταπεράκια με περιμένουν. Ποιος είπε ότι μόνο οι φοιτητές είναι οι προνομιούχοι; Τέλος πάντων. Φτάνω στη στάση. Ζητάω και δεύτερο φραπέ. Κλείνουμε μου λέει η κοντή. Καλή ξεκούραση της απαντάω ειρωνικά. Έρχεται το λεωφορείο. Στο ραδιόφωνο παίζει Διονύση Σχοινά. Δεν μεγαλώνω. Και γαμώ τα κομμάτια. Ούτε εγώ μεγαλώνω Διονύση. Πολύ καλό παιδί. Από τη Νίκαια κι αυτός. Κι εγώ από τη Νίκαια. Πάμε παρακάτω. Η Θηβών – μα τι πρωτότυπο – φρακαρισμένη. Φτάνω Αιγάλεω. Δεν θα νευριάσω. Δεν χαλιέμαι για κανέναν και για τίποτα. Θα κάνω ότι γουστάρω για να μου φτιάξω τη μέρα. Ο ιδρώτας εκεί. Μπάστακας. Τα ρούχα έχουν κολλήσει πάνω μου σαν βδέλλες. Μπαίνω στο μετρό. Της πουτάνας το κάγκελο. Την τιμή του εισιτηρίου ξέρουν να την ανεβάζουν οι κλέφτες. Βγαίνω στη στεριά: Πανόρμου. Που να πάρω ανάσα με τόσο καυσαέριο. Βλέπω μια Athens Voice να μου κλείνει πονηρά το μάτι. Την αρπάζω και διαβάζω τη δασκάλα μου: Μανίνα Ζουμπουλάκη. Η μέρα μου έφτιαξε. Κι ας τρέχουν όλοι σαν τους τρελούς, κι ας κάνει αφόρητη ζέστη, κι ας πάνε να γαμηθούν κι οι πλανήτες και όλο το σύμπαν μαζί. Εγώ δεν μεγαλώνω (με ή χωρίς βρακί). -



    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Επίμετρο το εξαιρετικό μυθιστόρημα του Μιχάλη Σπέγγου "Τρωική ραψωδία"

  Μιχάλης Σπέγγος Τρωική ραψωδία Τιμή: 23.32 ευρώ, Σελίδες: 500 ISBN : 978-618-86886-2-9 Εκδόσεις Επίμετρο   Η «Τρωική ραψωδία» είνα...