Αυτό σημαίνει ότι πολλοί
άνθρωποι αφιέρωσαν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους για να επισκεφθούν το methismenesistories.blogspot.com. Είναι
αδύνατο να τους ευχαριστήσω τον καθένα ξεχωριστά επειδή αρκετούς από αυτούς δεν
τους γνωρίζω προσωπικά. Θα τους ευχαριστήσω από εδώ λοιπόν: Ευχαριστώ που
δώσατε αξία στη σελίδα μου. Ευχαριστώ που δώσατε σημασία στα κείμενά μου. Ξέρω ότι
διαβάζοντάς τα δεν πέσατε σε κατάθλιψη. Δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Ποτέ δεν
ήταν. Όλοι μας έχουμε προβλήματα, άλλοι μεγαλύτερα και άλλοι μικρότερα, αλλά
δεν το βάζουμε κάτω. Αναζητάμε την ευτυχία σε απλά πράγματα όπως ένα βιβλίο ή
μια σελίδα με κάμποσες λέξεις. Μας κάνει καλό να διαβάζουμε κάτι και να
χαμογελάμε και όχι να προβληματιζόμαστε. Δεν είμαι φιλόσοφος. Ούτε θέλω να
γίνω. Προσπαθώ, με όποιο τρόπο μπορώ, να χαρίσω γέλιο και νομίζω πως είμαι σε
καλό δρόμο. Να ευχαριστήσω την οικογένειά μου και τον φύλακα άγγελό μου που με
κρατάνε ζωντανό. Χωρίς αυτούς δεν θα έκανα τίποτα. Το μεγαλύτερο ευχαριστώ το οφείλω
στις δασκάλες μου: στη Μανίνα Ζουμπουλάκη που μου έμαθε το «πώς να γράφω» και
όχι μόνο και στη Κρυσταλία Πατούλη που με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή και μου
έφτιαξε με πολύ αγάπη αυτό το blog. Συμβουλές δεν δίνω. Μια μεγάλη υπόσχεση μόνο: Θα
συνεχίσω να γράφω με τον τρόπο που ξέρω και αισθάνομαι.
Ο Θεός να σας έχει όλους καλά!
ευχαριστούμε Κωνσταντίνε
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη και καλή επιτυχία σε ότι κάνεις!