ΧΑΜΟΓΕΛΩ

…όταν ανοίγεις τα μάτια και λες «καλημέρα ζωή», όταν απλώνεις τα χέρια και λες «σ’αγαπάω πολύ», όταν χαράζουν τα χείλια και λες «η χαρά μου είσαι εσύ», εγώ χαμογελώ…

ΧΑΜΟΓΕΛΩ επειδή οι γονείς μου είναι ακόμα ζωντανοί. Δύο υπέροχοι άνθρωποι που μας δώσανε όλη τους την αγάπη και δεν μας έλειψε απολύτως τίποτα. Μας μεγάλωσαν με πολύ φροντίδα και στοργή και μας έμαθαν πως στη ζωή γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος όταν βοηθάς τους άλλους και δεν κοιτάς μόνο την καλοπέρασή σου. Το σπίτι μας, αν και μικρό, δεν είχε ποτέ φασαρίες και καβγάδες. Το ακριβώς αντίθετο: χορούς, τραγούδια, φαγητά, ευτυχισμένα χρόνια…

ΧΑΜΟΓΕΛΩ γιατί πριν από μένα ήρθανε στον κόσμο πέντε ξεχωριστοί άνθρωποι. Τα αδέρφια μου. Φύλακες άγγελοι από τη μέρα που γεννήθηκα. Πάντα δίπλα μου και πάντα με κατανόηση, υποστήριξη, συμπαράσταση. Η Γεωργία να προσπαθεί να μου μάθει την προπαίδεια, η Μαρία να με πηγαίνει βόλτες, η Βαγγελία να μου αγοράζει τους αγαπημένους μου δίσκους, η Βάσω να με πηγαίνει στα μαγαζιά και ο Βασίλης να με τρέχει στους γιατρούς τις κακές μέρες…

ΧΑΜΟΓΕΛΩ γιατί έχω αληθινούς φίλους. Στο παρελθόν πίστευα πως όλοι ήτανε φίλοι μου. Μετά από κάποια χρόνια αναθεώρησα και έμαθα καλύτερα τι σημαίνει φιλία (δεν άνοιξα κανένα λεξικό, η ζωή με έμαθε). Ποιοι είναι αυτοί που με αγαπάνε πραγματικά και είναι δίπλα μου και στα καλά αλλά και στα άσχημα. Ποιοι με παίρνουνε ένα τηλέφωνο για να δουν αν ζω ή αν πέθανα. Άνθρωποι που δεν είναι περαστικοί από τη ζωή μου και τους έχω μέσα στην καρδιά μου. Οι πρωταγωνιστές που λέμε και στο θέατρο.  Όσοι έφυγαν στο καλό να πάνε.

ΧΑΜΟΓΕΛΩ γιατί η ζωή μου μετατράπηκε σε γιορτή από τότε που γνώρισα τον άνθρωπό μου. Ένας σπάνιος άνθρωπος που με αγαπάει χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα και ότι λέει το κάνει πράξη. Μόνο με μια ματιά με κάνει να αισθάνομαι σημαντικός. Μόνο με ένα χαμόγελο ξεχνάω όλα τα προβλήματά μου. Ζούμε μαζί και η καθημερινότητά μου δεν είναι ποτέ βαρετή. Στέκεται πάντα πλάι μου άγρυπνος φρουρός. Και όταν λέει σ’ αγαπώ το εννοεί…

ΧΑΜΟΓΕΛΩ όταν ανοίγω τα παράθυρα κάθε πρωί και το σπίτι γεμίζει φως. Όταν ο μικρός Ερμής τρέχει στην αγκαλιά μου και θέλει μόνο ένα χάδι και τίποτα παραπάνω. Όταν κοιτάζω στον καθρέφτη και βλέπω πως όσα χρόνια και να πέρασαν, όσες βροχές και καταιγίδες, παραμένω ο ίδιος. Χαμογελώ γιατί αισθάνομαι τυχερός. Είμαι τυχερός γιατί προχωράω και δεν είμαι μόνος. Χαμογελώ γιατί έχω μια ζεστή αγκαλιά και όλα μου τα όνειρα βγαίνουν αληθινά…

…Νερό σε πίνω, κρασί σε σβήσω, σ’ αυτό το γλέντι σώμα και ψυχούλα μου

Φωτιά μ’ αγγίζεις, και με γυρίζεις, στης αγκαλιάς σου τ’ όνειρο με πας…

                                                             

(Το «Χαμογελώ» είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια της Κωνσταντίνας σε μουσική Παναγιώτη Μαθιέλη και στίχους Άκου Δασκαλόπουλου και κυκλοφόρησε το 1994 στον ομότιτλο δίσκο)