Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Κι εγώ σαν άνεμος θα φύγω θα χαθώωωω…



Άκουγα το πρωί θορύβους αλλά είπα στο όνειρό μου το βλέπω οπότε άλλαξα πλευρό και ξανακοιμήθηκα. Μετά ήρθε η ώρα να σηκωθώ απ’ το ζεστό μου κρεβατάκι. Έκανα το λάθος να ανοίξω τις μπαλκονόπορτες. Και τότε είδα με τα μάτια μου το απόλυτο χάος στο μπαλκόνι μου. Τα πάντα σπασμένα, οι γλάστρες κάτω, το τραπέζι με τις καρέκλες στον λόφο απέναντι, τα κουτιά των air conditions ξεχαρβαλωμένα. Είπα, η φύση μας εκδικείται. Έβλεπα χθες στις ειδήσεις τις βιβλικές καταστροφές και σκεφτόμουν ότι θα έρθει κι η δική μας η σειρά. Δεν αγόραζα καλύτερα ένα λαχείο;

Το ντουέτο Κωνσταντίνας – Στέφανου Κορκολή  πέρα για πέρα διαχρονικό. Με τη διαφορά ότι δεν μιλάμε για πέντε ανέμους αλλά για χίλιους ίσως και ένα εκατομμύριο. Θυμήθηκα την αρχή της ταινίας: Ο Μάγος του Οζ, όπου ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος σήκωσε το μικρό σπιτάκι και το πήρε μακριά…

Δεν αγαπάμε το περιβάλλον. Ποτέ δεν το αγαπήσαμε. Μόνο τα σκουπίδια να σκεφτεί κανείς αυτό φτάνει. Ούτε την ανακύκλωση μάθαμε να τη βάλουμε στη ζωή μας. Οι μπλε κάδοι στις γειτονιές είναι εντελώς διακοσμητικοί. Δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο (διαφήμιση γυμναστηρίου δεν ήτανε αυτό;).

Προσπάθησα να μαζέψω τα ρούχα απ’ έξω και στο παραπέντε γλύτωσα και δεν έγινα χαρταετός. Ναι, είναι αλήθεια, έχασα κάμποσα κιλά. Στη συνέχεια καθάρισα του Ερμή το δωμάτιο και για να στεγνώσει το πάτωμα έπρεπε να αφήσω ανοιχτά. Το σπίτι σε κλάσματα δευτερολέπτου μετατράπηκε σε καταψύκτης. Τα μάτια μου τσούζανε, η μύτη έτρεχε κατοστάρι, γάμα τα.

Χειμώνας είναι, γιατί γκρινιάζω με το καλημέρα; Έρχονται και γιορτές αλλά είναι νωρίς να αρχίσω τις ευχές. Η μακαρονάδα είναι έτοιμη. Δεν θα ξαναδώ ειδήσεις μου κάνουνε κακό. Θα φωνάξω και έναν τζαμά για ώρα ανάγκης. Ίσως να του αρέσει η μακαρονάδα μου.
                                                    

Με σκόρπισες ξανά στους πέντε ανέμους…

  
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου