Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Κι Υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω πολύυυυυυυυ



Μια χαρά μας τα’ λεγε η Δέσποινα. Και εντάξει τα αυτιά που μπουκώσανε (δεν ακούω τίποτα), εντάξει και η μύτη που τρέχει κατοστάρι για ν’ αρπάξει το μετάλλιο η σκύλα (παντού υπάρχει και μία σκύλα), εντάξει και ο βήχας που έρχεται και φεύγει (κούραση μεγάλη σε λέω), εντάξει και τα μάτια που καίνε γιατί είμαι μανεκένε… όλα αυτά εντάξει. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτά. Μπήκα στο φαρμακείο και αγόρασα τα πάντα και έφυγα με το βρακί. Γι’ αυτό το λένε φαρμακείο. Ειδικό θερμόμετρο που κάνει ντιν ντιν, ειδικές βιταμίνες, ειδικά παυσίπονα, ειδικά παραισθησιογόνα για να ξεχνάς το μαύρο σου το χάλι. Όλα αυτά κοστίζουν και μάλιστα ακριβά. Και σίγουρα δεν κάνουν 10 ευρώ αλλά πολύ παραπάνω. Αυτά που δεν είναι εντάξει είναι τα έξοδα. Πολλά έξοδα τα οποία έγιναν πολλά διότι οι λογαριασμοί μένανε απλήρωτοι και πιάσανε σκόνη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι διαγράφονται. Οι λογαριασμοί είναι πάντα λογαριασμοί. Υπάρχουν πάντα εκεί, μέσα στο σπίτι, και δεν παίρνουν τον πούλο που να γυρίσει η γη ανάποδα. Κινητά, σταθερά, νερά, φώτα, κοινόχρηστα, εφορίες, μάρκετ, όλα πολλά. Και το άτιμο το πορτοφόλι δεν γεννάει πενηντάρικα. Όσο γλυκά και να του μιλάς αυτό κάποια στιγμή αδειάζει. Και στη συνέχεια αφού πλήρωσες τα πάντα για να κοιμάσαι χωρίς εφιάλτες διαπιστώνεις ότι δεν έχεις ευρώ για να περάσεις τον υπόλοιπο μήνα, να βάλεις βενζίνη, να καπνίσεις σαν άνθρωπος, να φας ένα σουβλάκι. Ο βήχας δεν σταματά, ούτε οι λογαριασμοί, ούτε η μαλακία που μας βαράει σαν Έλληνες γενικότερα. Ζούμε και χωρίς κινητά, ζούμε και χωρίς αυτοκίνητα.

Πότε θα το καταλάβουμε όμως; Οέο;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου