Διότι κάνω ποδήλατο – όλη μέρα
– non stop – πέρα δώθε –
Νίκαια – Πάτρα – Ανκόνα και χάνω τα κιλά το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο και με ρωτούν
φίλοι και γνωστοί πως έφτιαξα το τέλειο κορμί (στα καλά καθούμενα) και απαντώ
με ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά: - Κάνω πολύ ποδήλατο!!!
Αλλά δεν είναι. Όχι βέβαια δεν
είναι μόνο το πετάλι στις ανηφόρες και η χαρά της μελωδίας της ευτυχίας στις
κατηφόρες. Είναι τα μισά! Όλα τα τρώω μισά! Μισό σουβλάκι, μισό κοτόπουλο, μισό
γιαούρτι, μισό καρπούζι (μια χάρτινη ηρωίδα μου έφαγε ολόκληρο και πέθανε)
ελαφρύ να είναι το χώμα που τη σκεπάζει…
Σκέφτομαι πολλές φορές πως, αν
όλα τα παραπάνω, τα τρώω ολόκληρα, όσο ποδήλατο και να κάνω, όχι απλά η ζυγαριά
θα αγγίξει με θράσος τα 200 αλλά το χειρότερο απ’ όλα – δεν θα χωράω να περάσω
απ’ την πόρτα – και ακόμα χειρότερα – θα με βλέπουν φίλοι και γνωστοί και θα
λένε: - Ρε μαλάκα, το παράκανες…
Εν κατακλείδι: Προσπαθώ ο
Χριστιανός/ κάνω τα αδύνατα δυνατά/ να μη πάρω ούτε μισό γραμμάριο. Τα τρώω όλα
μισά (αυτό το είπα πριν) και κάνω πολύ ποδήλατο. Μακριά από εδώ. Σήμερα για
παράδειγμα Νίκαια – Γλυφάδα. Πόσα χιλιόμετρα; Πέντε; Δέκα; Όσο πιο μακριά, τόσο
καλύτερα…
Εσύ; Που μένεις πουλάκι μου;
Ελληνικό στη χόβολη φτιάχνεις; Μακαρόνια με κιμά; (μη φοβάσαι καλέ, τα μισά θα
φάω)…
…αυτό το Καλοκαίρι θέλω να μεθύσω τίποτα να μη σκεφτώ…
αυτό το Καλοκαίρι θέλω να γνωρίσω αυτόν που θα ερωτευτώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου