Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

7/5/09 η επίσημη πρεμιέρα του πρώτου μου θεατρικού έργου... (αναμνήσεις)

ΑΝΤΩΝΗΣ:- Μαμά σε παρακαλώ άσε τους προλόγους! Δεν παίζουμε στο βέρα στο δεξί!
ΕΛΕΝΗ:- Νομίζω ότι κάτι μου κρύβεις…
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Εγώ;
ΕΛΕΝΗ:- Όχι ο μπάρμπα-Γιάννης ο κανατάς, ναι εσύ!
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Σαν τι να σου κρύβω δηλαδή;
ΕΛΕΝΗ:- Δεν ξέρω, εσύ θα μου πεις…
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Τι να σου κρύβω καλέ μαμά, είναι δυνατόν; όλα τα ξέρεις, που πάω ξέρεις, με ποιους πάω κι αυτό το ξέρεις, τι ώρα φεύγω, τι ώρα γυρίζω, τι άλλο θες να μάθεις;
ΕΛΕΝΗ:- Τι τρέχει με τον Βαγγέλη…
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Ποιόν Βαγγέλη;
ΕΛΕΝΗ:- Τον γυμναστή, μη μου κάνεις τον Κινέζο εμένα…
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Έχουμε κινέζο γυμναστή εμείς;
ΕΛΕΝΗ:- Ναι, Τον Βαγγέ – ΛΙ! Λέγε!
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Ααααααααα τον Βαγγέληηηηηηηη
ΕΛΕΝΗ:- Για λέγε.
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Τον γουστάρεις;
ΕΛΕΝΗ:- Παιδί μου τι λες; Είσαι με τα καλά σου;
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Άμα τον γουστάρεις να σας κάνω εγώ κατάσταση!
ΕΛΕΝΗ:- Αντώνη σοβαρέψου σε παρακαλώ και πες μου τι συμβαίνει με το Βαγγέλη…
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Λοιπόν, για να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι μιλάμε για το ίδιο ακριβώς πράγμα. Με ρωτάς τι συμβαίνει με τον Βαγγέλη τον προσωπικό μας γυμναστή; Γυμνάζομαι!
ΕΛΕΝΗ:- Αντώνη, μην παίζεις με την υπομονή μου γιατί με έχει φτιάξει ήδη ο μπούλης…

ΑΝΤΩΝΗΣ:- Καλά, αλλά μετά μην πεις ότι δεν σε προειδοποίησα…κάτσε!
Τον Βαγγέλη…τον αγαπώ!(η Ελένη λιποθυμάει) Μαμά! Μαμά! Θα στραβώσει το botox! ( προσπαθεί να τη συνεφέρει, της δίνει νερό) Καλύτερα;
ΕΛΕΝΗ:- Που βρίσκομαι;;;;
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Εκάλη, Ανθέων 5
ΕΛΕΝΗ:- Ποια είμαι;;;;
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Ελένη – Πάτρα Παλαιολόγου
ΕΛΕΝΗ:- Εσύ, ποιος είσαι;;;
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Με λένε Αντώνη και είμαι καλά!
ΕΛΕΝΗ:- Κάτι μου είπες αλλά δεν το θυμάμαι, για ξαναπέστο…
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Μητέρα, θα στραβώσει το botox.
ΕΛΕΝΗ:- Όχι αυτό, ακριβώς πριν
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Τον Βαγγέλη τον αγαπώ!
ΕΛΕΝΗ:- Και η Λία που βγαίνατε;
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Βαγγέλης- Βαγγελία- Λία! Μπήκες;
ΕΛΕΝΗ:-Που Θεέ μου να κρυφτώ;
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Όπου θέλεις…στο υπόγειο, στη ταράτσα, στου κηπουρού τόσα δωμάτια έχουμε.
ΕΛΕΝΗ:- Αντώνη θα φαρμακωθώ!
ΑΝΤΩΝΗΣ:- Μαμά, σταμάτα να παίζεις τη Χέλμη, μας βλέπουν ξένοι άνθρωποι…

                                       



ΔΕΝ θα ξεχάσω ποτέ το κατάμεστο μπαρ στου Ψυρρή, το δυνατό γέλιο της Σοφίας Βογιατζάκη και τα όμορφα λόγια του Ηλία Βρεττού...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου