Είπα του Βασίλη: - Πάμε να σε
κεράσω ένα ποτό! και φυσικά μόνο ένα δεν ήταν…
Είναι ένα καινούργιο στέκι,
δροσερό το καλοκαίρι, ζεστό το χειμώνα (ας τον αφήσουμε τον κύριο εκεί που
κάθεται τώρα διασκεδάζουμε). Βρίσκεται λίγα μέτρα παραπέρα απο το ιστορικό Moe και ανήκει σε ένα
παιδί μάλαμα, τον Γιώργο.
Η μουσική είχε απ’ όλα. Και
ξένα και Ελληνικά. Εγώ ακούω Ελληνικά, αυτό το ξέρουνε και οι πέτρες. Ο dj πάντως, δεν μου χάλασε κανένα χατίρι. Ο μπάρμαν το ίδιο.
Αντί να σερβίρει ουίσκι με πολύ πάγο, έβαζε πολύ ουίσκι με δυο παγάκια. Το πολύ.
Τον λάτρεψα! Κόλλησα σου λέω…
Τη πρώτη φορά που πάτησα το
πόδι μου, κάτσαμε ελάχιστα οπότε δεν το ευχαριστήθηκα. Εκείνη τη Παρασκευή, έξω
ξημέρωνε κι εγώ δεν έλεγα να πάρω τον πούλο από κει μέσα…
Παραλίγο να ξεχνούσα το πιο σημαντικό.
Τον κόσμο! Είχε πολύ ωραίο κόσμο! Ακομπλεξάριστα άτομα, διαφόρων ηλικιών που
δεν με κοίταζαν απ’ την κορφή ως τα νύχια. Σκασίλα τους μεγάλη τι φορούσα, πως
γέλαγα και πως χόρευα…
Ναι, είναι γεγονός, στο ΕΝοδία
το κέφι είναι εγγύηση. Μια δοκιμή θα σας πείσει!
ΕΝοδία Κελεού 1 Γκάζι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου