Σε κατάλαβα τη νύχτα που
κοιμήθηκα σαν πουλάκι μετά από μια σειρά καυτές νύχτες που ήτο αδύνατο να
κοιμηθώ γιατί έκανε αφόρητη ζέστη και προσπαθούσα το ταλαίπωρο αγόρι να κλείσω
τα ματάκια μου να δω κανένα όμορφο όνειρο με παγωμένα ποτάμια και κρυστάλλινους
καταρράκτες να κολυμπώ ανέμελος αλλά τίποτα.
Η ζέστη δεν υποχωρούσε και δεν
έλεγε να πάρει τον πούλο. Κατανοώ ότι είναι καλοκαίρι και δεν θα έπρεπε να
γκρινιάζω αλλά το κάνω γιατί είμαι παιδί ακόμα και όπως όλα τα παιδιά
παραπονιέμαι κι εγώ πότε πότε. Οι άλλοι φύγανε διακοπές και τώρα επιστρέφουν. Εγώ
εδώ να σε περιμένω. Καλά πέρασα, μη φανταστείς, αλλά έτσι για την ιστορία…
Δροσούλα μου μια χάρη θέλω. Μια
τόσο δα μιρκούλα χάρη. Να έρχεσαι κάθε βράδυ, όταν ο ήλιος πηγαίνει για ύπνο,
να μας κρατάς συντροφιά μέχρι να έρθει η άλλη εποχή η καινούργια που έχει όνομα
και τη λένε Φθινόπωρο και εμένα δεν μου αρέσει καθόλου γιατί με μελαγχολεί αλλά
μη μου δίνεις σημασία γιατί είμαι παιδί ακόμα και μ’ αρέσει να γκρινιάζω πότε
πότε…
Θα μείνεις, ναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου