Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

μέρος ΓΑΜΑ (ΤΑ)



Το τηλεφώνημα του Ατζέντη του Ερμή εκείνο το πρωί έσκασε σαν χειροβομβίδα. Από τον χρώμα της φωνής του κατάλαβα ότι δεν θα άκουγα κάτι ευχάριστο. Κάτι που θα μου φτιάξει τη μέρα. Χωρίς προλόγους μπήκε κατευθείαν στο ψητό. Είπε για την αλλαγή προγράμματος και ότι αν θέλω την πολυπόθητη συνεργασία θα πρέπει να βιαστώ λιγάκι παραπάνω. 

Με λίγα λόγια μου ανακοίνωσε ότι παρόλο που το αγγλόφωνο άλμπουμ του καλλιτέχνη είχε κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στις πωλήσεις, η περιοδεία στις πρωτεύουσες της Ευρώπης ματαιώθηκε διότι δεν είχαν την αναμενόμενη προπώληση των εισιτηρίων που περίμεναν και η παραγωγή σε συνεννόηση με τη δισκογραφική εταιρεία αποφάσισαν να μη το ρισκάρουν. Δεν θα έκανε καλό στην καριέρα του απόλυτου σταρ. 

  
- Καταλαβαίνετε;
- Κατάλαβα. Πότε έρχεται δηλαδή στην Αθήνα;
- Αύριο το απόγευμα στις 17:00!

Πως γλύτωσα το εγκεφαλικό ένας θεός το ξέρει. Χρόνος δεν υπήρχε. Έπρεπε να είναι όλα έτοιμα χθες!     
Ο Νάρκισσος με τη ξανθούλα του μαζί τρέχαμε κατοστάρι για το ποιος θα τερματίσει πρώτος. Ο πανικός έγινε ξαφνικά πρωταγωνιστής υποψήφιος για όσκαρ (το είχε στο τσεπάκι). Γάμα τα με κεφαλαία γράμματα δηλαδή. Από το μοιραίο τηλεφώνημα και μετά δεν πήραμε ανάσα, αυτό εννοείται. Ούτε που προλάβαμε να σκεφτούμε αν και πότε θα πέσουμε για ύπνο. Φυσικά το εστιατόριό μας δεν ήταν έτοιμο αλλά ποιος νοιάζεται τώρα. Άλλα πράγματα είχανε προτεραιότητα πολύ πιο σημαντικά.

Τα κινητά να έχουν πάρει φωτιά κι ο κώλος μας μαζί (με το συμπάθιο), τα φρέντο κατέβαιναν δυο δυο, τα νεύρα μας στο κόκκινο και η ψυχραιμία την είχε κάνει με ελαφρά. Έπρεπε να κάνουμε πέντε πράγματα και να τα κάνουμε σωστά. Αν, χτυπάω ξύλο, κάτι πήγαινε στραβά, το όνειρό μου θα πήγαινε περίπατο.

Ξεκινήσαμε από το που θα έμενε το αστέρι μας. Σίγουρα όχι σε υπόγεια γκαρσονιέρα, ούτε σε διαμέρισμα κακόφημης περιοχής. Δυστυχώς ζούμε στο 2050 και η οικονομική κρίση που πέρασε από την χώρα είχε αφήσει τα απομεινάρια της. Οι Έλληνες επέστρεψαν στα σπίτια τους, βάλανε τα δυνατά τους να ξαναφτιάξουν μια όμορφη πρωτεύουσα, αλλά κάποια σημάδια εγκατάλειψης είχανε μείνει.

Τα μεγάλα και χλιδάτα ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας υπολειτουργούσαν. Όσα υπήρχαν γύρω από τη πλατεία Συντάγματος προσπαθούσαν να ξαναβρούν τη χαμένη τους αίγλη. Μετά από απανωτά τηλέφωνα με ιδιοκτήτες και διευθυντές καταφέραμε να επιπλώσουμε απ’ την αρχή μια σουίτα στον τελευταίο όροφο του Lux hotel με θέα την Ακρόπολη. Φροντίσαμε την γκαρνταρόμπα του (όλα τα ρούχα επώνυμα), τον μακιγιέρ και τον κομμωτή (αυτοί κάποτε τρώγανε καλά), τον μασέρ του (για να χαλαρώνει μετά από μια απαιτητική μέρα) ακόμα και τη διατροφή του. Ακόμα και το προσωπικό από casting το περάσαμε. Να μην είναι κανένας ομορφότερος από αυτόν…

Για τον Ερμή ψάξαμε εξονυχιστικά στο διαδίκτυο και μάθαμε για τα τραγούδια του, τις τεράστιες επιτυχίες του, τις χώρες που τραγούδησε κι έγινε το αδιαχώρητο, τις εμφανίσεις στην τηλεόραση, τις συνεντεύξεις και τα εξώφυλλα. Ένας πολύ ok ποπ σκυλάς όπου γεμίζει στάδια και οι θαυμάστριες λιποθυμούν και μόνο στο άκουσμά του. Σαν σκύλος όμως; Μπορεί να μην είναι ράτσας αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Η δημοσιότητα άραγε του φούσκωσε τα μυαλά; Καβάλησε το καλάμι; Και αν ναι, πόσο; Θα μας βγάλει το λάδι όπως η φριτέζα μέχρι να υπογράψει το συμφωνητικό και να δώσουμε τα χέρια; Ήμουν αποφασισμένος να τα παίξω όλα για όλα. Ζωή χωρίς ρίσκο, τζατζίκι χωρίς σκόρδο.

Παραδίπλα από το ξενοδοχείο, υπήρχε ένα εμπορικό κέντρο το οποίο έπιανε ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Το είχα βάλει από καιρό στο μάτι. Περνούσα απ’ έξω, κοντοστεκόμουν κι έτριβα τα μουστάκια μου. Ο ιδιοκτήτης του, έμαθα από έγκυρες πηγές, δεν μπορούσε να το κάνει τίποτα γιατί δεν υπήρχε κανένας να επενδύσει εκτός από έναν. Αναφέρομαι σ’ εμένα φυσικά. Αφού συμβουλεύτηκα έναν φίλο πολιτικό μηχανικό, το αγόρασα από πάνω μέχρι κάτω, με σκοπό να το μετατρέψω στη μαγαζάρα των ονείρων μου. Ένα σκυλάδικο πολυτελείας που όμοιό του δεν έχει υπάρξει και ούτε πρόκειται. Το ίδιο βράδυ κιόλας μπήκανε μέσα τα συνεργεία και πιάσανε δουλειά: οικοδόμοι, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κι ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ήθελα να δείξω στον Ερμή το υπέρλαμπρο μέλλον του…
      
Η ξανθούλα μου στο ξενοδοχείο έστηνε τη συνέντευξη τύπου και τη δεξίωση. Είπαμε να τον καλοπιάσουμε. Μετά την άφιξή του στην Αθήνα σκεφτήκαμε ότι θα του έκανε πολύ καλό να του θυμίσουμε πως διασκεδάζουμε εδώ στην Ελλάδα. Βρήκαμε πολυμελής ορχήστρα με μπουζούκια, κλαρίνα και λίρες. Δικές μας φίρμες και έναν πατροπαράδοτο μπουφέ με κοκορέτσια, γουρουνόπουλα και άλλα κοψίδια γενικότερα. Άφθονο κρασί, ρακόμελα, ούζα και φυσικά τον αγαπημένο μου μαύρο Γιάννη που περπατάει (σταθερή αξία).
  

Ο Ατζέντης του, γεμάτος χαρά, μου επιβεβαίωσε την πτήση. Οργανώσαμε μια λαμπρή υποδοχή στο Ελευθέριος Βενιζέλος, η ξανθούλα μου επικοινώνησε ξανά με όλα τα κανάλια και τους δημοσιογράφους για να μην γίνει καμιά στραβή τελευταία στιγμή και ψαχνόμαστε. Προσλάβαμε και καμιά δεκαριά bodyguards για να νιώσει το αγόρι όπως και στο εξωτερικό.

Ώρα 15:00 βρισκόμασταν εκεί σε αναμμένα κάρβουνα. Περιμέναμε όλοι με κομμένη την ανάσα την άφιξη του απόλυτου Έλληνα σταρ, του Ερμή… 

συνεχίζεται…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΙΡΟΣ» ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 18:00 ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΒΗΤΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

  Οι Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ και ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου   Μια φορά ήταν ο κ...