Χθες είχε πανσέληνο. Στη θάλασσα μείναμε λιγότερη
ώρα. Θέλαμε να απολαύσουμε λεπτό προς λεπτό «το θαύμα». Και τα καταφέραμε. Κατά
τις επτά το απόγευμα φτάσαμε στην Άνω Σύρο. Μαγική, ονειρεμένη και μια σειρά από
ευχάριστες εκπλήξεις μας περίμεναν εκεί ψηλά. Μετά μόνο ο Θεός.
Απίστευτη θέα
ανεκτίμητης αξίας, όλο το νησί στο πιάτο, σπιτάκια με αυλές και πολλών ειδών
λουλούδια, κάτοικοι με το χαμόγελο στα χείλη, μικρά στενά γεμάτα σκαλοπάτια,
λαβύρινθος που εύχεσαι να χαθείς για πάντα.
Ένας πανέμορφος ανεμόμυλος (ο
οποίος ενοικιάζεται), εκκλησίες για καθολικούς και ορθοδόξους, μικρά καφενεία
(μπήκαμε στο ένα και φάγαμε παγωτό λουσμένο με σπιτικό γλυκό του κουταλιού),
και αφού η μεγαλύτερη έκπληξη της βραδιάς έκανε την επίσημη εμφάνισή της καθίσαμε
για μεζέδες στην «Απανωχωρίτισσα».
Γέλια, πειράγματα, αλλά τα μάτια μας εκεί,
καρφωμένα στο φεγγάρι, σαν πίνακας ζωγραφικής, σαν να σταμάτησε ο χρόνος, σαν
να γίναμε κι εμείς θεοί. Φυσικά φύγαμε με μισή καρδιά. Αυτό το νησί, όλο
εκπλήξεις είναι, τελικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου