Τρίτη 12 Απριλίου 2016

H συγγραφέας Δήμητρα Ιωάννου μας μιλάει για το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο "ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ η γητεύτρα των Αθηνών"


Καινούριο βιβλίο. Τα πρώτα συναισθήματα;

Όταν γράφεται ένα βιβλίο η σχέση του δημιουργού με την ιστορία και τους ήρωες είναι πολύ προσωπική. Τη φαντάζομαι κάπως σαν τη σχέση της μέλλουσας μητέρας με το αγέννητο παιδί της. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής στην ουσία είμαι η μόνη που γνωρίζω την υπόθεση και τους χαρακτήρες και αλληλεπιδρώ μαζί τους. Για αυτό και η συγκίνηση μου κορυφώνεται όταν ολοκληρώνεται η διαδικασία, αποκόπτεται ο ομφάλιος λώρος και το βιβλίο πλέον παραδίδεται στους αναγνώστες του! Τώρα πια νιώθω τρισευτυχισμένη όταν λαμβάνω τα τόσο αυθόρμητα και θερμά μηνύματα των φίλων αναγνωστών για τη ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ ΜΑΣ, όπως την αποκαλούν!

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;

Είναι γνωστή πια η αδυναμία μου για τη λαογραφία και την αναζήτηση των θησαυρών της, των ηθών, των εθίμων, των μύθων, των θρύλων και του γλωσσικού ιδιώματος κάθε γωνιάς της πατρίδας μας. Κάποια στιγμή άκουσα την εξής φράση : «φυσικά Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, αλλά η Αθήνα είναι αδιαμφισβήτητα ένα νευραλγικό κομμάτι της Ελλάδας». Τούτα τα λόγια αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου, δεν έπαψα να τα σκέφτομαι και την επόμενη μέρα ήδη ήξερα ότι θα γράψω μια ιστορία την οποία και θα τοποθετούσα στην πρωτεύουσα. Από την άλλη οι γνωστές δυσκολίες, τις οποίες όλοι οι έλληνες βιώσαμε τον τελευταίο καιρό, ήταν το έναυσμα για το χτίσιμο μιας ηρωίδας που αντιμετωπίζει τιτάνιες δυσκολίες στην αρχή της ζωής της αλλά επιλέγει να υψώσει το ανάστημά της και να παλέψει για ένα καλύτερο αύριο.




Γιατί κερδίζουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη οι ιστορίες από άλλες εποχές;

Διότι ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και δεν έχουν καμία σχέση με οτιδήποτε βιώνει κι αντιμετωπίζει καθημερινά.  Μια βουτιά σε μια άλλη εποχή, τον ταξιδεύει, τον κάνει να ονειρεύεται και τον ξεκουράζει από την αδηφάγα καθημερινότητα που συχνά τον συνθλίβει. Γεύεται άλλες γεύσεις, ακουμπά τα μάτια του σε άλλες εικόνες, παρασύρεται από άλλες μυρωδιές, γενικότερα απολαμβάνει διαφορετικές αισθήσεις, νοσταλγικές και ξεχασμένες.

Γιατί η ζωή της Αγγελικής να ξεκινάει έτσι;

Για να φανεί προοδευτικά η μεγάλη πορεία της από το ναδίρ στο ζενίθ κι από το σκοτάδι στο φως, καθώς και το βασικό συστατικό που της δίνει τη δύναμη να ολοκληρώσει αυτό το μακρύ και δύσκολο ταξίδι… Είναι η ψυχική της δύναμη που την κάνει να μάχεται σα λιοντάρι και να μη λυγίζει μπροστά σε καμία μικρή ή μεγάλη δυσκολία. Στην ουσία η Βαλεντίνα είναι ένα σύμβολο που μας διδάσκει την έννοια του ψυχικού σθένους και την ιδέα ότι πάντα έχουμε τη δυνατότητα να παλέψουμε για να διεκδικήσουμε ένα πιο φωτεινό μέλλον.

«Μικρές Ιστορίες» ή « Ένα Μεγάλο Μυθιστόρημα»; Τι είναι πιο εύκολο;

Φαντάζομαι πως είναι θέμα ψυχοσύνθεσης το πώς θα επιλέξει να λειτουργήσει ο κάθε δημιουργός. Άλλοι εκφράζονται καλύτερα σε ένα πιο περιορισμένο σε έκταση πλαίσιο, ενώ άλλοι χρειάζονται περισσότερο χώρο για να απλώσουν τις ιδέες τους στο χαρτί. Και οι δυο επιλογές σεβαστές και πολύ ενδιαφέρουσες.



 
Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε  γράφοντας αυτό το βιβλίο;

Χρειάστηκε να κάνω ενδελεχή έρευνα προκειμένου να ανασυνθέσω και να αποτυπώσω σωστά την ατμόσφαιρα της Μπελ Επόκ. Αρχικά μίλησα με τους κατάλληλους ανθρώπους και ξεκίνησα έρευνα στο διαδίκτυο για τον εντοπισμό άρθρων και βιβλίων με σχετικό περιεχόμενο. Κατόπιν προχώρησα στην αναζήτηση και στην μελέτη των βιβλίων αυτών, κρατώντας φυσικά και τις απαραίτητες σημειώσεις. Μια απαιτητική και χρονοβόρα αλλά άκρως απολαυστική διαδικασία.

Ποιον ήρωα ή ηρωίδα αγαπήσατε πιο πολύ και γιατί;

Όλοι οι ήρωες της ΒΑΛΕΝΤΙΝΑΣ έχουν την αγάπη μου. Όμως εφόσον πιο πάνω σας μίλησα για την ίδια τη Βαλεντίνα, ίσως είναι η ώρα να μιλήσω για τον αντίποδά της, τη Βιργινία. Αγάπησα πολύ αυτήν την ιδιαίτερη φιγούρα, περπάτησα στις ανηφόρες της ζωής της, καρδιοχτύπησα για τις επιλογές της και ένιωσα αγωνία για την κατάληξή της. Την αγκάλιασα και την πόνεσα τη Βιργινία κι όταν θα διαβάσετε το βιβλίο θα καταλάβετε το γιατί.

Ποια αποσπάσματα σας βάλανε σε σκέψεις μέχρι που είπατε «καλύτερα να μην μπουν στο βιβλίο» αλλά τελικά τα βάλατε;

Η ερώτηση αυτή με έκανε να καθίσω και να σκεφτώ, όμως ειλικρινά σε κανένα από τα βιβλία μου δε θυμάμαι να έχω αφαιρέσει σκηνές ή έστω κάποια μικρότερα κομμάτια. Τελικά μάλλον παραδόθηκαν στον εκδοτικό οίκο και αργότερα στους αναγνώστες ακριβώς όπως γεννήθηκαν. Οπωσδήποτε πέρασαν από το απαραίτητο στάδιο της επιμέλειας, χωρίς όμως να αφαιρεθεί ή να αλλάξει κάποιο νευραλγικό κομμάτι τους.

Τι κάνει ένα μυθιστόρημα, λογοτεχνία;

Η δύναμη της έκφρασης που θα ξεσηκώσει συναισθήματα και θα συγκλονίσει τον αναγνώστη. Η μαγεία της εικονοπλασίας που θα τον κάνει να ταξιδέψει και να μεταφερθεί στην ατμόσφαιρα του βιβλίου, παρακολουθώντας τα γεγονότα να διαδραματίζονται γύρω του λες και είναι μέλος της συντροφιάς των ηρώων. Οι ρεαλιστικοί ανάγλυφοι χαρακτήρες και η μεστή πλοκή. Η ισορροπία της λογικής και του συναισθήματος, ούτως ώστε το κείμενο να μην καταλήξει να είναι ‘ξερό’ κι επίπεδο ή υπερβολικά ‘ξέχειλο’ από συναίσθημα. Τέλος, η επίδραση του στην ψυχή του αναγνώστη. Αν συντελεί στην ψυχική ανάταση και αποφόρτιση, αν παρέχει χρήσιμα παραδείγματα και σοφά διδάγματα όλα τούτα είναι ενδείξεις πως το βιβλίο έχει ανυψωθεί σε κάποιο άλλο επίπεδο.




Πως αισθανθήκατε όταν το πήρατε στα χέρια σας;

Όταν αντικρίζω για πρώτη φορά ένα νέο βιβλίο μου τα συναισθήματα είναι καταιγιστικά! Για αυτό το λόγο προσωπικά πάντα βιώνω μια ευεργετική συναισθηματική αποσύνδεση, ένα ‘μούδιασμα’ που έρχεται για να προφυλάξει την ψυχή από την μεγάλη ένταση της πρώτης στιγμής. Κατόπιν χαλαρώνω και αφήνομαι ελεύθερη να χαρώ αυτό το νέο μικρό θαύμα. Τότε είναι που με πλημμυρίζει η συγκίνηση και η ευτυχία! Πραγματική ευτυχία!  

Οι αναγνώστες σας τι σας λένε;

Αγαπώ πολύ τους αναγνώστες των βιβλίων μου και το δηλώνω σε κάθε ευκαιρία. Τους νιώθω φίλους μου και τους χρωστώ πολλά γιατί με αγκάλιασαν αυθόρμητα από τον καιρό της ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ, όταν ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομά μου στο χώρο της συγγραφής και με περιέβαλαν με την αγάπη και τη θετική τους ενέργεια. Αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισα να αφιερώσω τη ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ σε όλους όσους αγάπησαν και στήριξαν εμένα και τα βιβλία μου. Η αντίδρασή τους στο νέο βιβλίο είναι τόσο θερμή που με συγκινεί. Λαμβάνω καθημερινά εξαιρετικές κριτικές, σχόλια και μηνύματα και τους ευχαριστώ για αυτό μέσα από την καρδιά μου.

Πότε καταλαβαίνετε ότι ένα βιβλίο είναι έτοιμο;

Πιστεύω ότι υπάρχει μια εσωτερική αίσθηση σε κάθε δημιουργό που δουλεύει ένα νέο έργο. Είναι ένας αδιάψευστος δείχτης που δηλώνει ότι το ταξίδι έφτασε στο τέλος του και ότι το αποτέλεσμα είναι άρτιο και δε χρειάζεται άλλες παρεμβάσεις. Φροντίζω πάντα να ακούω αυτή την εσωτερική φωνή, καθότι είναι σοφή.  

Διαλέξτε μόνον έναν ήρωα και πείτε μας γιατί.

Ο μικρός λουστράκος Λουκίλης που η Βαλεντίνα γνωρίζει σε έναν πετροπόλεμο, όταν φτάνει στην Αθήνα. Ένα αγοράκι με μεγάλη ευγένεια ψυχής, που όμως βιώνει τραυματικές καταστάσεις, όντας ανήμπορος ο ίδιος να κάνει κάτι για να τις αποτρέψει. Πολεμώντας να βγει από το δύσκολο περιβάλλον του και κουβαλώντας τα σημάδια του κατορθώνει να κάνει την υπέρβαση και να αναζητήσει μια νέα ζωή.

Πείτε μας μόνο μια λέξη που χαρακτηρίζει το καινούργιο σας βιβλίο.

Θα σας πω δυο λέξεις που όμως απαρτίζουν μία έννοια : Ψυχικό σθένος!

Αν δεν ήταν βιβλίο τι θα ήταν;

Μια υπέροχη γραφική άμαξα με την οποία θα περιδιαβαίνατε τα σοκάκια της Πλακας και του Ψυρρή, θα παίρνατε τον καφέ σας στο θρυλικό καφενείο του Ζαχαράτου και το γλύκισμά σας στα καφενεία της Δεξαμενής ή στους περίφημους ‘ερημίτας’ των στήλων του Ολυμπίου Διός !

Αν γίνει ταινία, που το εύχομαι ολόψυχα, ποια ηθοποιό θα θέλατε να υποδυθεί τη Βαλεντίνα;

Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη ευχή, αλλά ειλικρινά δεν το έχω σκεφτεί! Ποια θα μου προτείνατε εσείς;

Τελικά τα κατάφερε! Βρήκε πολλές δυσκολίες στο δρόμο της αλλά τα κατάφερε! Έτσι γίνεται και στη ζωή;

Οι δρόμοι που ανοίγονται στη ζωή είναι πολλοί και ο καθένας μας επιλέγει την πορεία που θα ακολουθήσει. Άλλοι βουλιάζουν αμαχητί στην άχαρη μοίρα τους. Άλλοι προβάλλουν μια μικρή μόνο αντίσταση στις δυσκολίες και κατόπιν αφήνονται στα κύματα.  Η Βαλεντίνα αποφάσισε να πολεμήσει με νύχια και με δόντια και τράβηξε ένα δύσκολο αλλά και υπέροχο δρόμο που απέδειξε το αδάμαστο του χαρακτήρα της. Φυσικά και υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα δυνατών ανθρώπων γύρω μας. Από την άλλη, σίγουρα το να πετύχει κανείς τους στόχους του είναι μια συνισταμένη πολλών παραμέτρων. Όμως τελικά το μόνο αιτούμενο δεν είναι να φτάσει κανείς στην προσωπική του Ιθάκη… Εξίσου σημαντικό είναι και το ίδιο το ταξίδι κι αλλοίμονο σε εκείνον που δε θα πει στο τέλος «τουλάχιστον προσπάθησα…»

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Σας εύχομαι ολόψυχα πάντα επιτυχίες!

Κι εγώ σας ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και για τις πολύτιμες ευχές!


ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου