Αααα ααααα κρουαζιέρα θα σε πάω…

…αααα γιατί σε νοιάζομαι και σ’ αγαπάω…

Αφήνω τον πρόλογο με τη μεγάλη επιτυχία του Βαγγέλη Γερμανού και μπαίνω κατ’ ευθείαν στο ψητό.

Πρωί πρωί με τη δροσούλα ήρθε ο Δημήτρης μ’ ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά και μας πήρε με το όχημα. Του χαμογελάσαμε κι εμείς μαζί με τις καλημέρες. Ο Δημήτρης είναι οδηγός ταξί και  πρώτος επαγγελματίας και πολύ οκ τύπος. Τον εμπιστεύομαι.

Μας πήρε (εμένα και τη μαμά) και μας πήγε στη Μαρίνα Φλοίσβου. Οι δρόμοι αδειανοί. Ώρα εννέα και κάτι και το πολυτελές κρουαζιερόπλοιο ΑΝΝΑ ΜΑΡΟΥ σαλπάρει για το νησί της Ύδρας. Νύσταζα και πήρα έναν καφεδάκο. Έβλεπα το απέραντο γαλάζιο, θαύμαζα τους γλάρους με τα τσαλίμια τους.

Με το που πατήσαμε το πόδι μας στο νησί της Ύδρας καταλάβαμε αμέσως αυτό που λένε  «Ελληνικό Καλοκαίρι». Παντού να επικρατεί γαλήνη και ηρεμία αφού ούτε αυτοκίνητα υπάρχουν ούτε και δίκυκλα.

Μόνο γαιδουράκια που κουβαλάνε τα πάντα εκτός από ανθρώπους. Ο ήλιος έλαμπε. Οι άνθρωποι λάμπανε κι αυτοί κι απολάμβαναν τις διακοπές τους σε αυτό το όμορφο νησί με τα κατάλευκα σπίτια, τα κεραμίδια στις σκεπές και τις πολύχρωμες πόρτες. Θα μπορούσα να ζήσω στην Ύδρα. Για τους χειμώνες δεν ξέρω αλλά για τα καλοκαίρια σίγουρα.

Πήρα ένα καφεδάκι ανά χείρας, μπήκαμε και σε έναν φούρνο για νηστίσιμες σφολιάτες και πήγαμε για βουτιές. Η μανούλα μου είχε την απαίτηση να βουτήξω στα βαθιά κι εγώ χατίρι δεν της χάλασα. Μπάνιο ξέρω φυσικά, πρόβλημα δεν υπήρχε κανένα, και στην τελική πρώτη φορά θα είναι; Έγινα κι εγώ ένα με τα παιδιά εκεί ελληνόπουλα και ξένα.

Επιβιβαστήκαμε πάλι στο ΑΝΝΑ ΜΑΡΟΥ και η διασκέδαση ξεκίνησε. Ένας ταλαντούχος νέος μάθαινε τους τουρίστες συρτάκι. Επόμενη στάση Πόρος ο οποίος με γύρισε πίσω στην εφηβεία μου αφού είχαμε πάει με το σχολείο ολοήμερη. Γυμνάσιο πήγαινα; Λύκειο; Δεν θυμάμαι καλά και δεν κάνει να ζορίζομαι (αυτό μου το λένε όλοι). 

Καθίσαμε περίπου μισή ώρα με αποτέλεσμα να μην τον ευχαριστηθούμε και πολύ.

Αφού γευματίσαμε συνεχίσαμε την υπέροχη εκδρομή μας. Δεν το είχαμε κάνει ποτέ στη ζωή μας. Μοναδική εμπειρία αφού σε μια μέρα βλέπεις διαφορετικά μέρη.

Κατά τις τέσσερις φτάσαμε στην Αίγινα την οποία σε λιγότερο από μήνα επισκεφθήκαμε για δεύτερη φορά αλλά δεν μας χάλασε καθόλου. Εγώ τη λατρεύω. Πηγαίνω κάθε χρόνο. Καφεδάκι ανά χείρας και μπάνιο στη θάλασσα.

Πήγαινα, περπάταγα, και στα βαθιά δεν έφτανα. Είχα αρπάξει και λίγο αλλά το πιο σημαντικό είχα ηρεμήσει. Τη χρειαζόμουν αυτήν την ηρεμία. Τη χρειάζομαι και τώρα.

Γυρίσαμε κατά τις επτά το απόγευμα και ο σαξοφωνίστας μας αποχαιρετούσε μετά μουσικής.

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο «One Day Cruise» και αν δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε ή δεν αντέχετε άλλο την πόλη, μια ανάσα είναι που χρειάζεται.

Την προτείνω ανεπιφύλακτα!