Διότι να ψάχνεις για δουλειά στο κέντρο της Αθήνας,
να περπατάς χιλιόμετρα σε οριζοντίους και καθέτους και να τρως το χαλάζι στη μάπα,
ε αυτό πάει πολύ!
Πρωί πρωί ξεκίνησα με μια λιακάδα τι να το κάνω το
μπουφάν και την ομπρέλα; Μια χαρά καιρό είχε! Έπιασα τη Μπενάκη και πήγαινα και
πήγαινα και να στάζω ολόκληρος απ’ τον ιδρώτα και να έχω αργήσει λιγουλάκι στο
ραντεβού. Η αγγελία το έγραφε καθαρά: Ζητούνται νέοι συντάκτες. Και φτάνω στα
γραφεία αλλά ποια γραφεία; Μια υπόγα ήτανε χωρίς παράθυρα. Κι αφού άκουσα τον
κυριούλη δήθεν με μεγάλη προσοχή έφυγα και άρχισα να κατηφορίζω προς Κολωνάκι.
Έκατσα στο αγαπημένο μου στέκι να πιώ ένα καφεδάκι. Μισή
ώρα; Τρία τέταρτα; Και ξαφνικά άρχισε ο ουρανός να μαυρίζει επικίνδυνα και να
μαζεύονται κάτι πελώρια σύννεφα και ο νοτιάς έγινε βοριάς και μας πήρε και μας σήκωσε.
Μέχρι να βγω Ακαδημίας οι σταγόνες της βροχής έγιναν
χαλάζι. Έγινα για δεύτερη φορά μούσκεμα, τα κόκκινα σταράκια δεν άντεξαν τα έρημα
και τα νερά περάσανε και τις κάλτσες οπότε το κρυολόγημα το είχα στο τσεπάκι.
Και φτάνω Σταδίου στο ύψος της Κολοκοτρώνη στο δεύτερο
ραντεβού για δουλειά και η κοπελιά ήτο γλυκύτατη, με ρώτησε τα βασικά κι εγώ της
απαντούσα με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Και φεύγω γεμάτος αισιοδοξία άσχετα από το γεγονός ότι
τα νερά στάζανε από παντού. Ο καιρός ανώμαλος μέχρι αηδίας - είχε βγει ο ήλιος
κανονικά – και μπαίνω στο μετρό του Συντάγματος αλλά όταν βγήκα στο Αιγάλεω η
βροχή έπεφτε με δύναμη και έκανε και κρύο.
Προσευχόμουν να φτάσω σπιτάκι μου κάποια στιγμή και
να χωθώ στο κρεβάτι μου παρέα με το αγαπημένο μου λαπιτόπι. Τελικά τα κατάφερα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου