ΤΗΝΟΣ… δυο μέρες μόνοοοοοοοοο

Χαράματα Παρασκευής σηκωθήκαμε με τη μαμά και αρχίσαμε να τρέχουμε μέσα στο σπίτι. Σε μισή ώρα θα ερχόταν ο αδερφός μου με το αυτοκίνητο για να μας πάει στο λιμάνι. Εγώ ήπια στο πολύ γρήγορο το μικρό καφεδάκι μου και ετοιμάστηκα σε χρόνο ντε τε. Με την τσίμπλα στο μάτι μέχρι και μαλλί έφτιαξα.

Ήρθε ο Βασίλης (Βασίλη τον λένε τον big brother) και αφού μπήκαμε στο αυτοκίνητό του μας πήγε στο λιμάνι του Πειραιά. Σε δέκα λεπτά ήμασταν εκεί. Μπήκαμε στο Blue Star Naxos και ανεβήκαμε στο κατάστρωμα. Μέσα ψυγείο. Που να σταθείς. Με το που ξεκίνησε το βαπόρι έβγαλα από τον σάκο μου ένα βιβλίο και έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα. Στη μαμά έδωσα άλλο βιβλίο. Πάντα κουβαλάω δυο ή και τρία μαζί.

Και να κουνάει το καράβι, και να πηγαίνουμε πέρα δώθε και να φυσάει δυνατά, κούνια μπέλα κι άμα βρέχει πάρε ομπρέλα. Μετά από τρείς ώρες φτάσαμε στη Σύρο την αρχόντισσα, πόσταρα φωτογραφία στο φου μπου κι έγινε χαμός. Μετά από μία ώρα τρελού κουνήματος πατήσαμε στη νήσο Τήνο. Η Παναγία μας ήθελε κοντά της.

Περπατήσαμε μέχρι τον κεντρικό δρόμο και αναζητήσαμε την κυρία Νίκη που έχει δωμάτια. Για καλή μας τύχη είχε ένα. Για μια βραδιά. Τόσο θα καθόμασταν στο νησί. Έβγαλα τη βερμούδα και φόρεσα παντελόνι. Άλλαξα και μπλούζα και πήγαμε στην εκκλησία. Πήρα μια χούφτα κεριά και άναβα και άναβα, φοβόμουν μην ξεχάσω κανέναν.

Στη συνέχεια πήγαμε για παγωτό σε ένα πολύ συμπαθητικό μαγαζάκι που δεν θυμάμαι το όνομά του και μετά στα κτελ. Μπήκαμε στο λεωφορείο που μας πήγε στο Μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας. Παλιό, λιτό, με λίγες καλόγριες και πολύ όμορφο. Ο αέρας να λυσομανάει.

Μετά πήγαμε στο δωμάτιο για να ξεκουραστούμε. Το βράδυ βγήκαμε για να περπατήσουμε στο όμορφο νησί και να δειπνήσουμε. Επιστροφή στο δωμάτιο και νάνι νάνι το παιδί να κάνει.

Το επόμενο πρωί πάλι στην εκκλησία για να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία. Κόσμος και ντουνιάς. Αμέτρητοι πιστοί. Που ήταν όλοι αυτοί κρυμμένοι; Μετά αφήσαμε το δωμάτιο και το σακ βουαγιάζ στο μαγαζί της κυρίας Νίκης. Τη γριά βαλίτσα δεν την είχα πάρει μαζί μου. Την άφησα να ξεκουραστεί.

Κάναμε μια μεγάαααααλη βόλτα, τσιμπήσαμε, πήγαμε στο λιμάνι στο μνημείο του «ΕΛΛΗ» και μετά πήγαμε να πάρουμε το καράβι. Πρώτη φορά μετά από καιρό αισθανόμουν ήρεμος, γαλήνιος κι ευτυχισμένος. Θα ήθελα δυο τρεις μέρες ακόμα αλλά όπως λέει και το τραγούδι δυο μέρες μόνοοοοοοο

Να είμαστε καλά, υγεία να’ χουμε να ξαναπάμε και του χρόνου!